Ons Genoegen – VBI Huissen 2 7-13

In het beging zag het er nog goed uit. Na zo’n tweeëneenhalf uur spelen stonden we aan 2 borden een schijf voor, terwijl er nog nergens van beslissend nadeel sprake was. Al viel gezien het ratingverschil aan de onderste borden wel te verwachten dat er daar enige beslissingen in ons nadeel zouden vallen.

Lucien Farzan zorgde voor een voorsprong, of eigenlijk zijn tegenstander Theo Berends. Hij offerde een schijf met het idee dat er een combinatie inzat. Die zat er echter niet in en Lucien kreeg de overwinning zo cadeau. Overigens waren ze verkeerd achter het bord gaan zitten waardoor Lucien met wit speelde terwijl hij met zwart had moeten spelen.

Het werd al gauw weer gelijk toen Peter Kolkman verloor van Joost Hendriksen. In een toch al verloren stand beging Peter een blunder. Dit was één van de partijen met een groot ratingverschil, 300 punten in dit geval.

Ook Jan Ongolesono kon het deze keer niet bolwerken tegen Rob Schrooten. Hij kwam in een moeilijke klassiekachtige stand terecht, waarin hij zichzelf met 15-20 definitief opknoopte. Toys Sheoratan trof in Remco Vredenburg een gelijkwaardige tegenstander, en ook in de partij ging het gelijk op met remise zonder grote verwikkelingen tot gevolg.

Ook Hensley Nepomuceno, die inviel voor de door ziekte gevelde voorzitter Wim Vlooswijk, ging uiteindelijk ten onder tegen een tegenstander met 350 ratingpunten meer.

Vervolgens verloor ook Gerard Morsink van een tegenstander met bijna 300 ratingpunten meer. Gerard ging lang goed mee, maar wist in een lastige zes om zes niet de variant te vinden die nog remisekansen bood.

Met deze tussenstand zouden de resterende partijen, waarin het ratingveschil beduidend minder was, gewonnen moeten worden. Cock van Wijk speelde een systeem met een schijf op 45 met wit en schijven op 15 en 25 voor zwart. Om onduidelijke redenen gaf Cock remise in een stand waarin analyseprogramma scan aangeeft dat hij zo goed als gewonnen stond.

Alfons Ottink gaf de stand een wat draaglijker aanzien met een fraaie overwinning op de sterke (maar soms ook enigszins slordige) Geert van Aalten in een hekstellingpartij. Geert liep vast en moest een schijf offeren. Hij had enige compensatie, zoals meestal in een vastgelopen hekstelling, door een sterk centrum, maar Alfons maakte het goed af met een schijf meer.

Arne van Mourik trof talent Fleur Kruijsmulder. Arne stond lange tijd erg slecht volgens de computeranalyse, al lijkt het niet echt verloren te zijn geweest. Fleur bleek gezien het partijverloop in elk geval tevreden met remise, waarmee ook de overwinning van Huissen werd veiliggesteld.

Auke Zijlstra speelde, naast voor barman, een tamelijk abstracte partij tegen Jan van Loenen. Aukes strategie mislukte enigszins, en hij maakte het erger door in een 6 om 6 een vastloopvariant te overzien. Hierdoor moest Auke een schijf offeren en verloor kansloos, terwijl de alternatieve (rustige) zetten eenvoudig naar remise waren gegaan.

Doordat ook de concurrenten voor degradatie verloren blijft Ons Genoegen tiende.

Zenderstad – VAD  6-10

Koploper VAD moest in principe geen moeite hebben met Zenderstad, gelet op de rating. Met uitzondering van Laurens Fijn van Draat had iedere VAD-speler een hogere rating.

De eerste die het onderspit delfde was Piet Schep tegen good old Herman van Westerloo. Die bouwde slim een slagzetje in waardoor hij een schijf voorkwam en rondde dat bekwaam af. 0-2

Laurens Fijn van Draat kreeg het helemaal naar zijn zin vanaf de vijfde zet en gaf het centrum van Arie Storm het nakijken. 2-2

Daarna was het even stil, leek er nog weinig aan de hand, maar Patrick van der Tol liep in een goede stand in een niet al te moeilijk zetje. Meestal goed voor minimaal een punt was het even wennen aan de nul voor Patrick : 2-4

Dit alles was binnen de 2 uur gebeurd, wat wel snel is voor zo’n wedstrijd.

En voor Zenderstad werd het nog vervelender, want vrij snel achter elkaar gingen Ed Kok tegen Henk Twijnstra in een (voor hem te simpele) 3 om 3 de bietenbrug op (2-6) en snel daarna liep Ben van der Linden tegen VAD’s topscorer Paul de Heus in een (ook niet zo moeilijke) slagzet. Was meteen uit: 2-8.

Dan denk je dat het afgelopen is, maar niets is minder waar. Bert Habets en Karl van der Horst stonden beter en Arie Koster had ook kansjes.

Karl en Bert werden de schlemiel, want beiden lieten tegen resp. Jos Eggen en Michel Horn de winst liggen. Karl speelde een uitstekende hekstelling, kreeg een “escape-slagzet” en zag spoken, want de slagzet was heel goed af te handelen en door verkeerde voortzetting miste hij een overtal-eindspel (3-9). Ook Bert koos de verkeerde richting in een eindspel van 3 tegen 4.  4-10.

Arie Koster wist zeer geduldig het eindspel uit te spelen tegen Hans Vermeulen en bracht de einstand op 6-10.

Arie en Karl haalden wel een “blauwe notering”, maar dat is hooguit leuk voor eigen rating.

Voor Zenderstad rest zure druiven, want weer iets te weinig. Maar ja, daar hebben we niets aan. Alblasserdam heeft een punt gesprokkeld en is nu op gelijke hoogte gekomen. Het wordt spannend, want beide hebben nog elkaar (in voorlaatste ronde) en 2 zware tegenstanders.

De laatste gaat er direct uit en voor de voorlaatste rest een nacompetitie.

VAD blijft op koers voor het kampioenschap en gezien de tegenstanders lijkt het hen te moeten lukken.

Dan maar in de laatste 3 wedstrijden minimaal 4 punten pakken. De tijd zal het leren.

Bert Habets – Michel Horn