De uitslagen

hoofdklasse: Andrew Tjon A Ong-Jan van de Veen 1-1; Fred Wortel-Arne van Mourik 1-1; Harry de Waard-Auke Zijlstra 1-1; Evert van de Pol-Ton van der Ploeg 1-1; Cock van Wijk-Frits Stüger 2-0; Wim Vlooswijk-Ruud Klaarenbeek 2-0.

1^e + 2^e klasse: Dick van der Velden-Ben van der Linden 1-1; Hans Loots-Leo van Raaij 1-1; Karel Hammacher-Jan Koerselman 2-0; Hans Verhoeven-Evert Muis 0-2; Peter de Graaf-Cor Vonk 2-0; Anton van Ginkel-Harry Vredeveldt 0-2; Jaap Langerak-Jeffrey Verwoerd 1-1; Dirk Bijkerk-Ruud de Koning 2-0; René Runhaar-Andreas Ongers 2-0.

Gedetailleerde verslagen, zie hieronder en eindstanden, zie Toernooibase.

Fred Wortel-Arne van Mourik 1-1: Twee kanten van het verhaal, mede omdat deze partij van belang was voor de eindrangschikking;
Arne: Hoewel het even slikken was dat Tjon A Ong en Van de Veen al gauw tot remise besloten, had dat voor Arne van Mourik ook een voordeel: bij winst op Fred Wortel zou hij ongedeeld tweede worden. Lange tijd leek dat ook te gebeuren want met sterk spel wist hij na 38 zetten schijfwinst af te dwingen. Daarna begon echter ‘het feest’… Met twee slechte zetten bracht hij eigenhandig een winnende combinatie voor Fred in het spel, die daar nota bene ook op speelde. Maar Fred dacht dat het niet klopte en speelde wat anders. Arne had inmiddels door dat hij was ontsnapt, maar zat toch nog tegen een lastige stand aan te kijken. Hij besloot de plusschijf te consolideren, nam een flinke hak, maar daardoor kreeg Fred duidelijk compensatie. Er ontspon zich een wedloop naar de damlijn en daarna dacht Fred meteen naar remise te combineren. Arne offerde echter met een slag zijn dam en hoopte dat het overblijvende 4 om 2-eindspel nog zou winnen. Dat bleek net niet het geval, zodat na deze kolderieke partij het resultaat was dat beide spelers niet echt tevreden waren met remise, en toch ook weer wel.

Fred: Voor beiden was er nog kans op een prijs. Fred moest dan wel winnen en voor Arne was remise voldoende voor minimaal de 3e prijs. In de opening koos Fred ervoor om zich uit de hekstelling te ruilen, maar had daardoor wel iets moeilijker spel. In het middenspel schroefde Arne de druk op en kwam Fred in het gedrang. Het leverde uiteindelijk Arne schijfwinst op. Echter een paar zetten hiervoor had Fred een combinatie met dam lopen in het vizier. Helaas was hij in tijdnood de winnende afwikkeling op de 41e zet helemaal vergeten. Vervolgens nam Arne een 4 om 4 afwikkeling, maar die leverde Fred weer aanknopingspunten. Hij manoeuvreerde zijn stukken zodanig dat Arne op de 65e zet toch moest berusten in remise.

Wim Vlooswijk-Ruud Klaarenbeek 2-0: Wim Vlooswijk en Ruud Klaarenbeek speelden een mooie spannende partij. Wim leek iets beter te staan en dacht een schijf winst te forceren. Ruud gaf 5 schijven en er volgde een prachtige (winnende) combinatie. Hij dacht de winst snel te forceren, maar dit bleek regelrechte harakiri. Ruuds dam werd voor 1 schijf afgepakt en hij kon direct opgeven. Beschaamd nam Wim de felicitaties in ontvangst. Hij kreeg nu wel de punten die hij vorige week tegen Frits Stüger had moeten pakken.
Ruud kreeg voor de derde week op rij te weinig en besloot zo een ongelukkig toernooi.

Evert van de Pol-Ton van der Ploeg 1-1:  Een klassieke partij, waarin Ton in de opening een onnauwkeurige zet speelde en lang nogal verplicht spel had. Uiteindelijk kwam de witspeler met   schijfwinst op dam, maar Ton hield het hoofd koel en bereikte een gelijkwaardige remise.

Dirk Bijkerk-Ruud de Koning 2-0: Na een aanvankelijke klassieke opening ruilde Ruud een 2-om-2, waarna Dirk een halve hekstelling formeerde. Het is altijd de vraag of je die voldoende lang kan volhouden, maar het voordeel van zo’n halve hek’ is dat je hem meestal zelf nog kunt verbreken. Wit wachtte daarom een tijdje totdat een goed moment zich aandiende. Daarna kreeg Dirk het initiatief en vergiste Ruud zich in een 2-om-2, die naar een ander veld genomen kon worden dan Ruud voor ogen had. Dat was gelijk de doodsteek voor zwart.

Anton van Ginkel-Harry Vredeveldt 0-2: Harry nam vanaf het begin de korte vleugel van Anton onder vuur, maar bereikte uiteindelijk niets. Na het middenspel ging Anton met een sterk centrum het eindspel in, maar ging niet uit van zijn eigen kracht en liet hij zich wat afleiden door kleine dreigingen van de zwartspeler. Na wat wederzijds laveren kwam wit in het nadeel en kon niet anders dan twee schijven offeren om naar dam te lopen. Toen er nog een schijf bijkwam en Harry alle dreigingen kon pareren, zag Anton er geen brood meer in.

Foto’s Dirk Bijkerk

Foto’s van Harry de Waard